میس پی

بر اساس سرشماری سال 1867، سه چهارم جمعیت تهران مهاجر بودند که 8480 نفر (4/5 درصد از کل جمعیت) را مردان نظامی تشکیل می‌دادند. تنها 26.6 درصد جمعیت بومی تهران بودند. این تعداد زیاد مهاجر (به ویژه مهاجران موقت نظامی) در آن روزها به دلیل شرایط تهران به عنوان پایتخت جدید بود. بر اساس سرشماری سال 1922، حدود 51.7 درصد از جمعیت را مردان و 48.2 درصد را زنان تشکیل می دادند. با احتساب مهاجران نظامی، نسبت جنسی. یعنی 107 نشان می دهد که تهران شهری مهاجرپذیر بوده است. در پی فروپاشی اقتصاد روستاها در پی جنگ جهانی دوم، بسیاری از روستاییان به شهرها به ویژه تهران هجوم آوردند و طی سال‌های 1939 و 1956 تهران رونق جمعیتی را تجربه کرد. بر اساس سرشماری سال ۱۳۴۵ بیش از ۵۴ درصد از جمعیت تهران (۵۳ درصد مردان و ۵/۵۶ درصد زنان) در تهران متولد نشده‌اند. اگر نیاز به پرواز مشهد تهران را دارید می توانید از سایت آس چارتر بلیط خود را تهیه و خریداری کنید.

بر اساس سرشماری سال 1355 حدود 55 درصد جمعیت (3/53 درصد مردان و 57 درصد زنان) بومی تهران نبودند. در سال 1352 تهران بزرگ تشکیل شد که شامل روستاهای اطراف شهر تجریش (اوین، درکه، نیاوران، روستان آباد، قلهک، زرگنده، الهیه، داوودیه، ضرابخانه) و شهرهای ونک و ری بود که «کویه سیمان» در طی سال های 1956 تا 1966 الحاق شده بود. قلمرو جدید فرصت های بهتری را برای مهاجران احتمالی فراهم کرد. بر اساس سرشماری سال 1355 جمعیت این قلمرو جدید 4 میلیون و 530 هزار و 223 نفر بود که از این تعداد تنها 2 میلیون و 495 هزار و 52 نفر بومی تهران بودند. بقیه در استان تهران (9.6 درصد)، سایر استان ها (33.7 درصد) و خارج از کشور (1.6 درصد) متولد شده اند. در سال 1365، تنها 64.9 درصد از مردم تهران (64.2 درصد مردان و 65.4 درصد زنان) در تهران متولد شده اند.

به این ترتیب در این سال حدود دو سوم جمعیت تهران بومی شهرستان و یک سوم در جای دیگر متولد شده اند. طی سال های 1355 تا 1365 حدود 496000 نفر و در سال های 1365 تا 1375 حدود 568000 نفر به تهران مهاجرت کردند که جمعیت تهران 14 درصد افزایش یافت. افراد مهاجرت شده طی سال های 1365 تا 1375 شامل 320000 مرد و 247000 زن با نسبت جنسی 130 بوده است. استان تهران در سال 1385 با تراز مهاجرت 617000 نفر رتبه اول را در بین استان های مهاجر پذیر به دست آورد. 31 درصد از مهاجران جذب تهران شدند. تهران نیز از نظر مهاجرت درون استانی رتبه اول را دارد. توزیع مهاجرت بر اساس سکونت قبلی طی سالهای 1375 تا 1385 نشان می دهد که مجموع 1000193 نفر وارد تهران شده اند. در دهه قبل از آن، این تعداد 567522 بود. استان های مهاجر پذیر با بیشترین تعداد مهاجر عبارتند از: استان مرکزی با 21.9 درصد; استان تهران 15/7 درصد; استان اصفهان 5.7 درصد; استان آذربایجان شرقی 5.4 درصد. مهم ترین علل مهاجرت به تهران تبعیت از سرپرست خانوار (42 درصد) و اشتغال و تحصیل (9.9 درصد) بوده است. محل سکونت قبلی مهاجران سایر استان ها (69.8 درصد)، سایر شهرستان های استان تهران (7.16 درصد) و شهر محل سرشماری (17.37 درصد) بوده است.